เรื่องที่ ๓๒ : ๑๑ วันธรรมบรรยาย ( ๑๘ )
โดย : ท่านอาจารย์สัตยา นารายัน โกเอ็นก้า

อะไรก็ตามที่คนเรารู้สึกได้ทางกาย ล้วนเป็นเวทนา คือความรู้สึกที่เกิดขึ้นทางกาย ตาม ธรรมดา ตามปกติ และตามธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกสบายหรือไม่สบาย ความรู้สึก หยาบ หรือละเอียด เป็นความรู้สึกรุนแรง หรืออ่อนเบาจงอย่าไปละเลยต่อเวทนาที่เกิดขึ้น โดย คิดไปว่า เกิดขึ้นเพราะสภาพบรรยากาศหรือเกิดจากนั่งนานๆ หรือเนื่องจากโรคภัยไข้เจ็บ ที่เคยเป็นอยู่ ไม่ว่าจะคิดว่าเกิดจากสาเหตุใดก็ตาม ความเป็นจริงก็คือ ท่านได้รู้สึกถึงเวทนา ขึ้นมาแล้ว

ในอดีต ท่านเคยพยายามที่จะขจัดความรู้สึกที่ไม่สบาย หรือทุกขเวทนาออกไปและดึงเอา ความรู้สึก ที่สบาย หรือสุขเวทนาเข้ามาแทนที่ในตอนนี้ ขอให้ท่านเพียงแต่เฝ้าดู อย่างเป็นกลาง โดยไม่พยายามไปยึดติดกับความรู้สึกเหล่านั้น ในการเฝ้าดูนี้ จะต้องไม่มีการเลือกเฟ้น จงอย่า พยายามเลือกเฟ้นหาความรู้สึกใดๆ ขอให้ท่านยอมรับความรู้สึกที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ หาก ท่านเริ่มเลือกเฟ้น หรือมองหาสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นพิเศษ ท่านก็จะสร้างความยุ่งยากให้กับตนเอง และจะไม่สามารถก้าวหน้าไปบนทางสายนี้ได้ การปฏิบัติตามวิธีการแบบนี้ มิใช่เพื่อให้เกิดความ รู้สึกอย่างหนึ่งอย่างใดขึ้นเป็นพิเศษ แต่มุ่งที่จะฝึกให้มีอุเบกขา ต่อความรู้สึกทุกชนิดที่เกิดขึ้น เมื่อก่อนท่านคงจะมีความรู้สึกแบบเดียวกันนี้ เกิดขึ้นในร่างกาย แต่ท่านไม่ได้ให้ความสนใจกับ มันอย่างจริงจัง นอกจากนั้นท่านยังได้ปรุงแต่ง ตอบสนองความรู้สึกเหล่านั้นโดยอัตโนมัติ

มาบัดนี้ ท่านกำลังเรียนรู้ ในการที่จะรับรู้ถึงเวทนา หรือความรู้สึกเหล่านั้นโดยไม่ปรุงแต่ง ใดๆ รู้สึกถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นทางกาย และรักษาความเป็นอุเบกขาไว้หากท่านปฏิบัติเช่นนี้ต่อไป ท่านจะค่อยๆเข้าใจในกฎของธรรมชาติทั้งหมด ทีละเล็กทีละน้อยนี่คือความหหมายของธรรมะ ธรรมะคือธรรมชาติ คือกฎของธรรมชาติ คือ สัจธรรมในการเข้าถึงสัจธรรมด้วยตนเองนั้น เรา จะต้องตรวจสอบเข้าไปภายในขอบ เขตของร่างกายของเราเอง สิ่งนี้เป็นสิ่งที่พระสิทธัตถะ โคตมะได้ตรัสรู้เป็น พระพุทธเจ้า ทำให้พระองค์เข้าพระทัยในธรรมะได้อย่างชัดเจน และสิ่งนี้ ก็จะกระจ่างชัดสำหรับทุกคน เช่นกันถ้าได้ปฏิบัติอย่างพระองค์ เราจะได้รู้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ตลอดทั่วทั้งจักรวาล มีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ เช่นเดียวกันกับทั้งภายในร่างกาย และภาย นอกร่างกายของเราก็ไม่มีสิ่งใดที่เกิดขึ้น และคงสภาพอยู่ได้ตลอดไป

ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้องกับ ภว หรือ ภพ คือความมีความเป็น สัจธรรมอีกประการหนึ่ง ที่จะปรากฏชัดขึ้นมา ก็คือ จะไม่มีสิ่งใดในโลกที่เกิดขึ้น เนื่องจากเหตุบังเอิญ ทุกสิ่งทุกอย่าง เกิดขึ้นเป็นลูกโซ่ บนปัจจัยของเหตุและผลซึ่งผลจะนำไปสู่ปัจจัยของเหตุ ต่อเนื่องกันไป ไม่ มีวันสิ้นสุด นั่นคือเหตุเป็นเช่นใด ผลก็เป็นเช่นนั้น เหมือนเมล็ดพืชมีคุณสมบัติอย่างไรก็ย่อม ให้ผลออกมาอย่างนั้น