เรื่องที่ ๓๕ : ๑๑ วันธรรมบรรยาย ( ๒๑ )
โดย : ท่านอาจารย์สัตยา นารายัน โกเอ็นก้า

จากการที่ได้สังเกตลมหายใจเข้าออก ภายในบริเวณขอบเขตที่จำกัดให้ท่านก็ได้เริ่มทำการ สังเกตต่อไปถึงเวทนา หรือความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้นทั่วร่างกาย เมื่อเริ่มฝึก เราได้เผชิญกับ ความไม่สบายกาย หรือทุกขเวทนาต่างๆ เช่นความเจ็บปวด อาการ กดดันต่างๆ เป็นต้น ซึ่ง ท่านก็คงเคยเผชิญกับความรู้สึกเหล่านี้มาแล้วในอดีต แต่นิสัยของจิต มักจะมีการปรุงแต่งต่อ ความรู้สึกดังกล่าว ด้วยการพยายามหันไปหาความสุข และหลีกให้พ้นจากความทุกข์ซึ่งทำให้ เกิดความฟุ้งซ่านเร่าร้อนใจอยู่เป็นนิตย์

ขณะนี้ท่านได้เรียนรู้แล้วว่า จะเฝ้าดูความรู้สึกที่เกิดขึ้น โดยไม่ปรุงแต่งได้อย่างไรจะตรวจ สอบความรู้สึกต่างๆ อย่างมีอุเบกขา โดยไม่เอาตัวเข้าไปเกี่ยวข้องกับความรู้สึกเหล่านั้นได้ อย่างไรความเจ็บปวด ความทุกข์ ยังคงมีอยู่ การร้องไห้ไม่ได้ช่วยให้คนเราพ้นจากความทุกข์ ได้ แล้วเราจะหลุดพ้นจากความทุกข์ได้อย่างไรและจะอยู่กับความทุกข์นั้นได้อย่างไร แพทย์ที่ รักษาผู้ป่วย จะต้องรู้ว่าความเจ็บป่วยนั้นคืออะไร และอะไรเป็นสาเหตุพื้นฐานของความเจ็บ ป่วยนั้นถ้ามีเหตุ ก็จะต้องมีทางออก โดยการขจัดสาเหตุนั้นออกไป เมื่อสาเหตุของความเจ็บ ป่วยถูกขจัดออกไป ความเจ็บป่วยก็จะหมดไปด้วยโดยอัตโนมัติ

ฉะนั้น เพื่อเป็นการขจัดสาเหตุ เราจึงต้องทำตามขั้นตอนต่างๆดังนี้

ประการแรก เราจะต้องยอมรับสภาพความเป็นจริงของ ความทุกข์ ความทุกข์นั้นมีอยู่ทั่วไป ทุกหนทุกแห่ง นี่เป็นสัจธรรมสากล แต่สิ่งที่จะกลายเป็นอริยสัจได้ ก็ต่อเมื่อคนเราเริ่มสังเกต ดูความทุกข์ โดยไม่มีการปรุงแต่งบุคคลใดก็ตาม ที่ประพฤติได้เช่นนี้นับว่าเป็น อริยบุคคล