ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
                     ผู้ซึ่งไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง




ธรรมสมาทาน หรือ คือปฏิบัติธรรม
ได้กระทำ คือ ทำกรรม ที่รังสรรค์
พระองค์ตรัส ให้ทราบ โดยทั่วกัน
สี่อย่างนั้น พึงพิศ พินิจตรอง

หนึ่ง...กระทำ ทุกสิ่ง ในกองทุกข์
ซึ่งไร้สุข เก็บทุกข์ ไว้ทั้งผอง
ทุกคืนค่ำ ร้องร่ำ น้ำตานอง
จิตหม่นหมอง มีแต่ทุกข์ ท่วมทับใจ

สอง.. กระทำ ในสิ่งดี ที่ยากนัก
แต่มิพัก รีบเร่ง เพียรเข้าไว้
มีวิบาก เป็นสุข ในหทัย
กุศลวิบาก ส่งผลให้ ได้รับพลัน

สาม ... กระทำ สิ่งไม่ดี ด้วยความสุข
เริงร่าสนุก ไร้ทุกข์ มีสุขสันต์
อกุศลวิบาก ย่อมให้ ผลโดยพลัน
เบื้องหน้านั้น รับทุกข์ ไร้สุขแทน

สี่ ... กระทำ สิ่งดี ที่เปี่ยมสุข
ไร้ความทุกข์ ในหทัย ให้สุขแสน
กุศลวิบาก ส่งเบื้องหน้า พาสู่แดน
ที่สุขแสน ด้วยผล ตนกระทำ

แลนี่คือ ธรรมสมาทาน
สุขเพราะทาน ศีล ภาวนา พาสู่สัมม์
ยังเวียนอยู่ ในโลกียธรรม
ไม่ถลำ ลงลู่ สู่อบาย

แม้สร้างกรรม ทำชั่ว อกุศล
ชั่วก็ดล ให้ทุกข์ สุขสลาย
กุศลกรรมบถสิบ อย่าดูดาย
เร่งขวนขวาย กันไว้ ใส่ในจินต์



เจริญในธรรม เจ้าค่ะ