บทกลอนธรรม..เเห่งรัก
..ยิ่งรัก.........ยิ่งรัด
..ยิ่งขจัด........ยิ่งยากได้
..ยิ่งผูกพัน.......ยิ่งห่างไกล
..ยิ่งหลงไหล.....ยิ่งไม่เจอ
..ยิ่งอยากสุข.....ยิ่งได้ทุกข์
..ยิ่งสนุก........ยิ่งเหนื่อยใจ
..ยิ่งคุยกัน.......ยิ่งเหลวไหล
..ยิ่งสนทนาไป....ยิ่งข้องใจ
..ยิ่งอยากได้.....ยิ่งบรรลัย
..ยิ่งมองกัน......ยิ่งสงสัย
..ยิ่งเข้าใกล้......ยิ่งห่างไกล
..โอ็รักไซต์......ยิ่งรัดจริง
..อยากจะรัก........ให้รักตามพ่อเเม่ปลูก
อยากจะรู้...........ให้รู้ตามคุณครูสอน
อยากจะลอง.........ให้ลองตรองพิจารณาว่าอะไรดี
อยากจะหัด..........ต้องหัดใจให้กตัญญูเอ๋ย
..ขาดคนรัก........ให้รักพ่อเเม่
..ขาดเพื่อนรัก......ให้รักตัวเอง
..ขาดของรัก.......ให้รักหน้าที่
(บทกลอนธรรม..เเห่งรัก)
ธรรมบุตร..ที่สุดคือธรรมะ
(ขอเชิญเเต่งกลอนธรรม...เเห่งรัก)
เพื่อสาธุชน...ผู้ประพฤติในธรรมได้เข้าใจความรักในความหมายของพระธรรม
