"เริ่มที่ตัวเราก่อน"

" .. "ถ้าคนไม่มีศีล โลกก็จะเดือดร้อนวุ่นวาย เพราะการที่คนมีมาก การแก่งแย่งกัน ชิงดีชิงเด่นกัน การเอารัดเอาเปรียบกัน" กิเลสอย่างโลภะ โทสะ โมหะก็มีมากตามไปด้วย มาหากันก็มาสังหารกัน กิเลสมีแต่ทำให้โลกเดือดร้อนวุ่นวาย

เพราะฉะนั้น "ผู้ใหญ่ต้องทำดีให้พวกน้อง ๆ ดูเป็นตัวอย่างก่อน" ไม่ใช่ตัวเองทำแต่เรื่องชั่ว ๆ ทำแต่เรื่องชั่วช้าเสียหาย แต่จะให้ลูกน้องทำดี เเล้วมันจะดีได้อย่างไร? มันผิดวิสัย "เพราะก่อนที่จะให้คนอื่นทำดี ตัวเราเองต้องดีซะก่อน"

สรุปแล้ว "การสร้างคุณงามความดีให้เริ่มนับ ๑ จากที่ตัวเรา" เราต้องเป็นคนดีด้วยการคิดดี พูดดี ทำดีซะก่อน เพราะเมื่อเราดีแล้ว คนอื่นก็จะเริ่มดีตามไปด้วย

แต่ถ้า "พวกเราทุกคนอยากแต่จะให้คนอื่นทำดี แต่ตนเองไม่ทำดี สิ่งชั่ว ๆ ตัวเองเหมาหมด แต่อยากจะให้คนอื่นทำดี" แล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไร? ในเมื่อตัวเองก็ยังทำไม่ดี เขาเรียบราบ แต่ตัวเองยังขรุขระ

เพราะฉะนั้นถึงใครจะไม่ดีขนาดไหนเพียงไรก็ตาม "ก็ให้เรามองที่ตัวเองก่อน ให้ตัวเราเป็นคนดี" ตัวเองต้องเป็นคนมีศีล ๕ ก็แล้วกัน .. "

"ปฎิบัติธรรมเพื่อหยุดวัฏสงสาร"
หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก