"คนหลงคน"

" .. "ผู้หลงคน" จะมีความรู้สึกว่า "คนนั้น คนนี้ที่ตนหลง มีความสำคัญมีความดีวิเศษเหนือคนอื่น" เกิดความมุ่งหวังเกี่ยวกับความสำคัญ "ความดีความวิเศษของคนนั้นคนนี้ ความมุ่งหวังนั้นเป็นโลภะ" และเมื่อมีความหวังก็มีได้ทั้งสมหวังและความผิดหวังเป็นธรรมดา "ความผิดหวังนั้นเป็นโทสะ" .. "

สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙