.
 "ใจกับกิเลส ไม่ใช่อันเดียวกัน"

" .. "อันแก้วเปล่านั้น เมื่อเติมน้ำเช่น น้ำเขียว น้ำแดงหรือน้ำเปล่าก็ตามลงไป ก็ย่อมปรากฏเป็นสีของน้ำ" เช่นสีเขียวหรือสีแดง ถ้าใส่ไปที่ละเล็กละน้อย ก็จะค่อย ๆ ปรากฏสีขึ้น เมื่อใส่อยู่ตลอดเวลา สีก็จะเพิ่มมากขึ้นทุกที ถ้าเทออกเสียบ้างสีก็จะลดลงไปทุกที ตามจำนวนที่เทน้ำสีออก เทออกหมดเมื่อไรก็จะเหลือแต่แก้วจริง ๆ เมื่อนั้น

"ใจก็เช่นเดียวกัน ที่จริงใจนั้นผ่องใส กิเลสเข้าจับทำให้สกปรกไปตามกิเลส ปล่อยให้กิเลสจับมากเพียงไร ใจก็สกปรกขึ้นเพียงนั้น" นำกิเลสออกเสียบ้าง ใจก็จะลดความสกปรกลงบ้าง ทำกิเลสออกจากใจมาก ใจก็ลดความสกปรกลงมาก นำกิเลสออกหมดสิ้นเชิงก็ใจบริสุทธิ์สิ้นเชิง เป็นสภาพใจที่แท้จริง มีความผ่องใส พอจะเปรียบได้กับความใสของแก้วที่ปราศจากน้ำ

"เมื่อใจกับความสกปรกหรือกิเลสเป็นคนละอย่าง" ไม่ใช่อย่างเดียวชิ้นเดียวกัน ทุกคนจึงสามารถจะแยกใจของตนให้พ้นจากกิเลสได้ "คือสามารถนำกิเลสออกจากใจได้" .. "

สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร