"...จิตตะ ได้แก่ การมีใจจดจ่อ เมื่อใจจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ปรารถนาจะทำ จิตจะตัดอารมณ์อื่นที่ไม่เข้าเรื่อง ออกไปได้ คนแก่มักจะรับอารมณ์จุกจิก พออารมณ์ที่ไม่สบายใจ เข้ามากระทบหู กระทบตา ก็เก็บเอามา ทำให้ใจคอไม่สบาย โดยไม่เข้าเรื่อง ได้แต่ครุ่นคิดว่า ทำไมเราเป็นอย่างนี้ ทำไมเขาไม่เป็นอย่างนั้น.... ถ้าไม่มีอะไรอย่างอื่น ก็กระทบกับลูกหลาน เก็บถ้อยคำของเขามาคิดขุ่นมัวในใจตัวเอง... ถ้าไม่มีอะไรเป็นหลักผูกใจไว้ ใจจะไหว และต้องวุ่นอยู่เรื่อยๆ
พอใจอยู่กับหลักแล้ว ก็ไม่วุ่น ไม่ขุ่น แต่จะสงบแน่วแน่ ยิ่งได้ทำสิ่งที่ใจชอบ ก็สบายใจเลย จิตใจเป็นสุข ไม่มีอารมณ์อื่นมารบกวนจิตใจจดจ่ออยู่แต่กับเรื่องที่ต้องการนี้ นอกจากทำให้ชีวิตเป็นสุขด้วยแล้ว การที่ใจอยู่กับสิ่งที่ทำอย่างแท้จริง ก็ทำให้อายุยืน เพราะใจที่จดจ่อนี้เป็นตัวสมาธิ ใจไม่แกว่ง ไม่เหน็ดเหนื่อย ไม่ไปเสียสมอง ไม่ไปเสียพลังงาน กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง และเวลาก็ผ่านไปๆ อย่างไม่รู้ตัวตรงข้ามกับใจที่รับอารมณ์ไม่เข้าเรื่อง ทำให้จิตคิดปรุงแต่ง พอจิตคิดวุ่นขุ่นมัว ก็เสียพลังงาน สมองต้องทำงานหนัก และทำให้เครียด ใจเหนื่อยหน่าย ร่างกายก็แก่เร็วร่วงโรยง่าย..."
