คือว่า ผมนั่งสมาธิหรือว่าฌาน ไม่รู้ ตอนผมนั่งผมจับลมหายใจที่ปลายจมูก และหยุดคิดจนเห็นแต่ความว่างเปล่า พอนั่งไปสักพัดผมพิจารณาการเวียนว่ายตายเกิด รู้ว่าสื่งนี้ไม่เที่ยงรู้ว่าตัวเองต้องตายสักวันหนึ่ง พอนั่งไปนานๆมันรุ้สึกตัวเบา หายใจไม่ค่อยออกหายใจเบามาก หัวใจมันวาบหวิวเหมือนจะหลุดออกจากร่างผมกลัวมากจึงออกจากที่นั่ง ตอนนี้หัวสมองผมไม่มีไม่อยากได้อะไรเลย และผมหยุดตัวเองให้หายใจเข้ารุ้หายใจออกรุ้เองไม่ได้นอนไม่หลับ ผมกลัวเปนบ้ากลัวจะเป็นภาระครอบครัวทำไงดีครับ ช่วยผมที ตอนนี้รู้สึกเครียดครับ    

พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงตรัสสอนไว้ว่า อะไรจะเกิดขึ้นควรรู้ทันทุกอย่าง จิตยึดถือหรือจิตหลุดพ้น จิตว่างหรือจิตไม่ว่าง จิตสุขหรือจิตทุกข์ ควรรู้ทันทุกอย่างให้ทันต้นเหตุในความเปลี่ยนแปลงแต่ละขณะแล้วจะไม่บ้า ถ้ารู้ทันสักแต่ว่าเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปก็จะเป็นสัมมาทิฎฐิ ได้รู้เห็นของจริง แล้วจะเก่งทั้งญาณและฌาณ หมดความสงสัยได้ทุกปัญหา จะได้รู้ว่าจิตยิ่งกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว จะรู้ทันว่าชาติสิ้นแล้ว การปฎิบัติจบแล้ว ไม่ต้องดิ้นรนค้นหาให้บ้าไปตามความยึดถือในอดีต อนาคต เพราะรู้ทันปัจจุบันเห็นต้น กลาง สุด ได้ต่อเนื่องทั้งวัน ทั้งคืน ทั้งหลับ ทั้งตื่น เห็นชัดว่าเกิด ดับ เป็นธรรมดา ไม่มีได้ ไม่มีเสีย ไม่มีเกลียด ไม่มีชอบ เพียงแต่สีกแต่ว่ารู้ทันเท่านั้น จะหลับหนอๆ จะตื่นหนอๆ จะบ้าหนอๆ จะกลัวหนอๆ จะหายหนอๆ จะรู้ได้เฉพาะตัวว่าคุมเกมจิตได้เป็นแล้ว จะเก่งได้ทุกเรื่องโดยที่ไม่ต้องพึ่งใคร มีพระธรรมเป็นเกราะ มีพระธรรมเป็นที่พึ่ง มีตนเป็นเกราะมีตนเป็นที่พึ่ง ได้มาตรฐานแห่งมหาสติอันยิ่งใหญ่ คือ รู้ได้ทั้งกาย เวทนา จิต ธรรม เป็นกิจสูงสุดแห่งมนุษย์ สัพสัตว์ทั้งหลาย
จากสายสืบนิสัยศาสตร์