ผมเคยฝึกวิปัสสนาฯมานานหลายปีแล้ว(ตอนที่บวชเป็นพระก็ประมาณสิบกว่าปีมาแล้ว ตอนนั้นบวชได้ประมาณเดือนกว่า)ซึ่งทำสมาธิง่ายมาก พอกำหนดไม่ถึงสามนาทีก็นิ่งความคิดมันสว่าง(ไม่ใช่แสงนะครับแต่มันรู้สึกว่าความคิดตัวเองชัดเจนมากไม่สับสน เงียบ นิ่ง สงบมาก)แต่ตอนนั้นยังหนุ่มอายุยี่สิบสี่อยากสึกออกไปช่วยทำงานกับครอบครัวจึงสึกออกมาจริงๆแล้วผมตั้งใจจะบวชแค่7วันเพราะกำลังจะแต่งงาน กลัวว่าแต่งแล้วจะไม่มีโอกาสได้บวช แต่พอบวชจริงพี่ชายที่เป็นญาติๆกันอยากให้เข้ากรรมฐานก็เลยขอให้พระอาจารย์ท่านช่วยสอนให้ แต่ก็ยังไม่ได้เท่าไรก็สึกออกซะก่อน หลังจากสึกออกมาก็ทำบ้างไม่ทำบ้างจนหยุดไปหลายปี พอเมื่อปลายปี48ก็กลับมาทำใหม่ แรกๆก็ไม่ได้แต่พอทำไปได้สักพักก็ได้ความรู้สึกเหมือนเมื่อก่อนตอนบวช แต่ใช้เลามากกว่าเดิม ปัญหาคือหลังจากนั้นต่อมาจิตผมก็เริ่มฟุ้งมากขึ้น จนเดี๋ยวนี้จะกำหนดลมที่ท้องแทบไม่ได้เลยมันฟุ้งมากกำหนดได้แค่เดี๋ยวเดียว หลายครั้งที่นั่งหลับไปเลยอันนี้เป็นบ่อยแต่ที่แปลกคือขณะที่ฟุ้งอยู่คล้ายๆหลับอยู่ จะรู้สึกบ่อยว่ากำลังนั่งสมาธิอยู่ พอกำหนดสติกลับความคิดมันเหมือนหยุดกระทันหันมานิ่ง ความรู้สึกตอนนั้น(ทุกครั้งที่นั่งสมาธิแล้วหลับ)ตัวจะหวิวๆเบาๆแล้วก็มานิ่ง เงียบเหมือนเดิมแต่จะอยู่ได้นานไม่ฟุ้งอีก อยากทราบว่าสภาวะนี้เป็นอะไรครับแล้วมีชื่อเรียกด้วยหรือเปล่า ตอนนี้กำลังพยายามแก้ไขอยู่ไม่อยากหลับอีก   

สภาวะนั้นเรียกว่าอกุศลจิต สัมปยุตด้วยอุทธัจจะ สภาวะนั้นเรียกว่าอกุศลจิต สัมปยุตด้วยอุทธัจจะ