เมื่อวันที่ ๑ กรกฏาคม ปี พ.ศ.๒๕๕๑ ข้าพเจ้าได้บวชเป็นภิกษุเพื่อจำพรรษาที่วัด ศรีสะอาดธรรมวนาราม บ้านหนองสองหาง ตำบลกุดบาก อำเภอกุดบาก จังหวัดสกลนคร เป็นวัดเล็กๆที่ยังไม่เจริญมากนัก ยังมีบรรยากาศของต้นไม้ร่มทึบ เย็นสบายเหมาะแก่การปฏิบัติธรรมยิ่งนัก ก่อนหน้านั้นมีภิกษุผู้จำพรรษาอยู่ก่อน ๒ รูป มีพระอาจารย์จรูญ ฐิตจาโร(หลวงปู่เกศแก้ว จุฬามณี)เป็นเจ้าอาวาส และมีหลวงพี่ชาติชาย อนาลโย เป็นรองเจ้าอาวาส ตอนที่ข้าพเจ้าบวชอยู่ก็ได้หลวงพี่ชาติเป้นพระพี่เลี้ยงให้ จัดแจงหนังสือสวดมนต์และสอนพิธีรีตองของภิกษุให้เข้าใจ เพราะว่าพระกับโยมต้องทำตัวต่างกันมาก จนมาถึงเหตูการณ์ที่เกิดขึ้นกับข้าพเจ้า เนื่องด้วยข้าพเจ้าได้เรียนการนั่งสมาธิกับการปฏิบัติวิปัสนากรรมฐานจากหลวงปู่กับหลวงพี่ชาติ แล้วนำมาปฏิบัติเองจนชำนาญดีแล้ว คืนหนึ่งเกิดนึกสนุกยังไงไม่รู้ คืนนั้นเป็นคืนวันที่คนภาคอีสานทำบุญกัน เค้าเรียกว่า "บุญข้าวประดับดิน" เพื่ออุทิศให้ญาติที่ล่วงลับไปแล้วมารับส่วนบุญส่วนกุศลที่ญาติพี่น้องอุทิศไปให้ แล้วในคืนวันนั้นเอง ข้าพเจ้าก็ได้ชวน สังกะลีวัด(เด็กวัด)ไปเป็นเพื่อน เพื่อไปนั่งสมาธิที่ข้างป่าช้า ข้าพเจ้าพาสังกะลีวัดนั่งสมาธิตั้งแต่ ๒ทุ่ม จนถึง เที่ยงคืน เกิดความเงียบเข้ามาในจิตใจ เกิดความเย็นสบาย ข้าพเจ้าจึงลืมตามองไปรอบๆ เพื่อพักสายตา บังเอญเจอมีคนมานั่งมองข้าพเจ้า ซึ่งดูดีๆแล้ว ไม่ใช่คน แต่เป็นวิญญาณ ทีแรกข้าพเจ้าก็กลัวนะ(ใครว่าพระไม่กลัวผี พระก็คนก็มีกลัวกันมั่งแหละ)แต่พอรวบรวมสติได้แล้วก็ถามไปว่า พวกโยมมีอะไรหรอ พวกเขาเหล่านั้นก็ได้ตอบกลับมาว่าพวกเขาตายมานานแล้วตั้งแต่สมัยคอมมิวนิสต์ ข้าพเจ้าจึงถามต่อว่า เป็นอะไรตาย พวกเค้าก็ตอบว่า ถูกคอมมิวนิสต์ยิงตาย พวกเค้าเป็นอาสาสมัครรักษาดินแดนหรือ อ.ส. ไม่มีญาติอุทิศบุญให้ ข้าพเจ้าจึงได้อุทิศบุญไปให้ หลังจากวันนั้นข้าพเจ้าก็อุทิศบุญไปให้ไม่ได้ขาด และแล้วสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น คือหลังจากวันนั้นข้าพเจ้าจะพบวิญญาณมาขอส่วนบุญแทบจะทุกคืน และได้กรวดน้ำอุทิศบุญกุศลไปให้ตลอด และแล้ววันหนึ่งผีที่เจอในตอนแรกที่เป็น อ.ส. ๓ คนนั้นก็มาหาอีก เค้าบอกว่าอยากมีศาลอยู่ ข้าพเจ้าจึงบอกว่าอาตมาทำให้ไม่ได้หรอก อาตมาไม่มีทรัพย์ อาตมามีแต่บุญกับเมตตา กรุณาที่จะให้ได้ พอพูดจบผีเหล่านั้นก็เลยมาบอกว่า หลวงพี่ช่วยเอาเลขไปเขียนให้ญาติโยมหน่อยสิ อาตมาจึงลองเอาไปเขียนให้ ผลปรากฏว่าถูกครับ ไม่ใช่งวดเดียว ถูก4งวดติดกันเลย อาตมาก็ยังงง แต่อาตมากลัวบาปเพราะมันผิดพระวินัย อาตมาจึงเลิกและสร้างศาลให้เค้าไป พอได้แล้วหลังจากนั้นอาตมาก้อุทิศบุญไปให้ทุกวัน มีคืนหนึ่งเค้ามาหาอาตมาเค้ามาบอกว่าจะไปเกิดแล้ว แล้วเค้าก็มากราบอาตมาจึงนั่งสมาธิแผ่เมตตาจิตให้อีก รุ่งเช้าเล่าเรื่องราวต่างๆให้หลวงปู่ฟังกับคนเฒ่าคนแก่ฟัง เค้าจึงเล่าเรื่อง อ.ส.ที่ถูกยิงตายที่หมู่บ้านใกล้เคียงแล้วเค้าเอาสพมาเผาที่วัดพร้อมกัน ๓ คนในวันเดียวกัน สมัยนั้นผมยังไม่เกิดเลย แต่สิ่งที่ผมเล่ากับคนเฒ่าคนแก่เล่าให้ฟังตรงกันทุกอย่าง
จึงอยากบอกทุกท่านว่า บุญของเราจงทำเถอะ ทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวสิ่งศักดิ์สิทธ์ก็จะตอบแทนความดีของเราเอง


ที่มา : ทิดประมุข วันทอง (ทิดหลี่)