พระพุทธศาสนาจะดำรงสืบไปในอนาคตหรือไม่นั้น ย่อมไม่ขึ้นอยู่กับวัตถุอย่างหินทรายหรือกระทั่งหินแกรนิต หากขึ้นอยู่กับการประคับประคองเปลวเทียนแห่งพุทธธรรมให้ส่องสว่างในจิตใจของทุกชีวิต
บนหิ้งพระของอาตมามีหินทรายเล็กๆ ก้อนหนึ่งซึ่งมาจากพระพุทธรูปหินแกะสลักขนาดมหึมาหนึ่งในสององค์ที่เมืองบามิยัน พระพุทธรูปสององค์นี้ประทับยืนตระหง่านอยู่นานกว่าหนึ่งพันสี่ร้อยปีในดินแดนตอนกลางของประเทศอัฟกานิสถาน มีโยมถวายหินก้อนนี้ให้อาตมาเกือบยี่สิบปีมาแล้ว โดยโยมได้มาในช่วงที่ไปเยือนเมืองบามิยันร่วมกับองค์กรระหว่างประเทศ ตอนที่ไปเยือนนั้น พระพุทธรูปทั้งสององค์ถูกกลุ่มนักรบตาลีบันทำลายราบไปแล้ว ก้อนหินที่ได้มาเป็นเพียงเศษซากปรักหักพังเท่านั้น
สิ่งก่อสร้างด้วยน้ำมือมนุษย์อาจดูมั่นคง ไม่เปลี่ยนแปลง แต่ใช่ว่าจะมีอะไรรับประกันได้แน่นอน ศาสนาสถานที่สร้างให้คงทนนับพันปีอาจรอดจากภัยธรรมชาติได้ยาวนาน แต่คงไม่มีใครล่วงรู้ว่าในอนาคต จะมีคนมองสถานที่นั้นอย่างไรหรือเอาไปใช้ทำอะไรอื่น ราวสองร้อยปีที่ผ่านมา กองทหารอังกฤษเคยใช้พระเจดีย์ชเวดากองที่กรุงย่างกุ้งเป็นป้อมทหารมาแล้ว ส่วนพุทธสถานเก่าแก่ในอินเดียที่รอดพ้นจากการถูกผู้นับถือศาสนาอื่นทำลายก็มีจำนวนไม่น้อยที่ถูกเปลี่ยนชื่อและนำไปใช้ในศาสนาอื่น
พระพุทธศาสนาจะดำรงสืบไปในอนาคตหรือไม่นั้น ย่อมไม่ขึ้นอยู่กับวัตถุอย่างหินทรายหรือกระทั่งหินแกรนิต หากขึ้นอยู่กับการประคับประคองเปลวเทียนแห่งพุทธธรรมให้ส่องสว่างในจิตใจของทุกชีวิต เราไม่ต้องไปสู้รบปรบมือกับความไม่เที่ยงหรอก เพียงแค่เข้าใจก็พอแล้ว
ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
