"อยู่โลกนี้ก็เหมือนอยู่ในกรง"

" .. อยู่โลกนี้ก็เหมือนอยู่ในกรงเท่านั้นแหละ ไม่พ้นไปจากกรง "ถึงจะรวยก็อยู่ในกรง มันจะจนก็อยู่ในกรง" มันจะร้องไห้ก็อยู่ในกรง มันจะรำวงอยู่ก็รำวงอยู่ในกรง มันจะดูหนังก็ดูหนังในกรง กรงอะไรเล่า "กรงคือความเกิด กรงคือความแก่ กรงคือความเจ็บ กรงคือความตาย"

"เปรียบเหมือนอย่างนกเขาที่เลี้ยงเอาไว้" เอานกเขามาเลี้ยงไว้แล้วก็ฟังเสียงขันของมัน แล้วก็ดีใจว่านกเขามันขันดี นกเขามันเสียงโต นกเขามันเสียงเล็ก ไม่ได้ไปถามนกเขามันเลยว่ามันสนุกหรือเปล่า

เพราะเราก็ว่าฉันเอาข้าวให้มันกิน เอาน้ำให้มันกินแล้ว "ทุกอย่างอยู่ในกรงทั้งหมดแล้ว ก็นึกว่านกเขามันจะพอใจ" เรานึกหรือเปล่าว่า ถ้าหากเขาเอาข้าวเอาน้ำให้กินโดยให้เราไปขังอยู่ในกรงนั้น เราจะสบายใจไหม

มันไม่ได้คิดอย่างนี้ "ก็นึกว่านกเขามันสบายแล้ว" น้ำมันก็ได้กิน ข้าวมันก็ได้กิน มันจะไปทุกข์อย่างไร พอคิดแค่นี้ก็หยุดแล้ว "แต่ว่านกเขามันจะตายอยู่แล้ว มันอยากจะบินไป มันอยากจะออกจากกรงไป" แต่เจ้าของนกนั้นไม่รู้เรื่อง .. "

"๘๔ พระธรรมเทศนา"
หลวงปู่ชา สุภัทโท