"ความโกรธไม่มีคุณ มีแต่โทษ"

" .. ไม่ใช่ความโกรธของผู้อื่นเท่านั้นที่ไม่ดี "ความโกรธของตนเองก็ไม่ดี" และสำหรับตนเอง ความโกรธของผู้อื่น แม้ไม่ดีเพียงไร "ความโกรธของตนเองยิ่งไม่ดีกว่ามากมายนัก เป็นโทษกว่ามากมายนัก"

แน่นอน แต่พากันคิดผิดเข้าใจผิดไปเสียหมด "เวลาตนเองโกรธจึงลืมคิดไปว่าเป็นความไม่ดี" เพราะไปมุ่งเพ่งเล็งปรุงแต่งไปว่าเขาทำอย่างนั้น "เขาพูดอย่างนั้น ซึ่งล้วนทำให้เราเกิดความโกรธ เป็นความผิดความไม่ดีของเขา"

พุ่งความคิดไปโทษผู้อื่น จนไม่มีความคิดหลงเหลือให้เห็นความโกรธในตนเอง "จึงลืมคิดไปด้วยว่าความโกรธของตนก็คือความไม่ดีของตน" และลืมคิดให้รู้แก่ใจว่า "ความโกรธที่เกิดแก่ตนทุกครั้งไป ไม่ใช่ความไม่ดีของผู้ใดอื่น แต่เป็นความไม่ดีของตนเอง"

แน่นอน ใคร่ขอให้จำไว้ให้มั่นว่า "ความโกรธไม่มีคุณ มีแต่โทษ" ใครโกรธคนนั้นมีความไม่ดีเกิด เสมอไป

"แสงส่องใจ ๒๕๔๕"
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙