.
 "การให้การเสียสละเป็นของสำคัญ"

" .. ท่านว่า "การให้การเสียสละต่อกัน นับแต่มนุษย์ลงไปจนกระทั่งถึงสัตว์ นี้เป็นรากฐานสำคัญ" ที่มนุษย์และสัตว์อยู่ด้วยกันได้ "ถ้าไม่มีทานเสียอย่างเดียว แม้ที่สุดพ่อกับแม่กับลูกก็แตกกระจัดกระจายกันเลย" หาความเป็นพ่อเป็นแม่กันไม่ได้ ท่านว่า "เพราะขาดการสงเคราะห์เสียอย่างเท่านั้นเป็นเรื่องใหญ่โตมาก ทำให้โลกแตกกันได้" ฟังซิใหญ่ไหมการทาน คือลูกเต้าก็สงเคราะห์กันมาตั้งแต่อยู่ในท้องเรื่อยมา มีแต่การให้ ๆ ๆ นี่ทานแปลว่า "การให้การเสียสละ" เช่น "จาคะคือการเสียสละ การให้ทานจึงเป็นของสำคัญมากทีเดียว"

ผู้ที่มีอัธยาศัยใจคอกว้างขวาง "ไปที่ไหนไม่มีคำว่าอดอยากขาดแคลน เพราะอำนาจแห่งทานเป็นเครื่องยึด เป็นแม่เหล็กอันสำคัญเป็นเครื่องดึงดูด" แต่ตรงกันข้าม "ผู้ที่มีความตระหนี่ถี่เหนียว ไปที่ไหนก็มักจะอดอยากขาดแคลน" ตลอดถึงการคบค้าสมาคมกับใคร ก็ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ชิดติดพัน เพราะอย่างน้อยเขาอาศัยไม่ได้ มากกว่านั้นก็คอยแต่จะกินเขา กินหลายเล่ห์หลายเหลี่ยมหลายสันหลายคม คดกินโกงกินทุกอย่าง ต้มตุ๋น อยู่กับคนตระหนี่ถี่เหนียวคนเห็นแก่ตัวนี้ทั้งนั้น

ท่านจึงแสดงโทษของสิ่งเหล่านี้ไว้ให้เรารู้ ทั้งแสดงคุณแห่งการให้ทานไว้ ให้เราทั้งหลายได้มีอัธยาศัยใจคอกว้างขวาง "แม้แต่สัตว์ยังรักเรา อย่าว่าแต่มนุษย์จะรักเราเลย คนมีการเสียสละ คนมีเมตตาจิต มีการให้ สัตว์ก็ติดก็พัน" มีความรักความชอบ เราดูซิอย่างในวัดหนึ่ง ๆ สัตว์นี้เต็มไปเลย ไม่ว่านกว่าแร้งว่ากาอะไรเต็มไปหมด หมู หมา เพราะได้อาศัยร่มเย็น "ถ้าขาดทานเสียอย่างเดียวแล้วความยึดเหนี่ยวกันก็ยาก ท่านจึงบอกว่าแม้ที่สุดพ่อแม่กับลูกก็แตกกันได้" ในสูตรนี้เองท่านแสดงเอาไว้ แต่เราไม่ยกบาลีมาอีก ว่าการให้ทานเป็นสิ่งสำคัญมาก .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=2523&CatID=2