.
 "จิตหลงความคิด หลงความเห็นของตน"

" .. เรื่องสรรพสิ่งต่าง ๆ เกิดมาในโลก "ไม่ได้เป็นภัยแก่เรา มีแต่คุณทั้งนั้น" แต่ความเห็นผิดของจิตใจ ที่ไปยึดอยู่ในร่างกาย "อันนี่แหละเป็นตัวผิดว่ามันเป็นทุกข์ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา"

ของทั้งหลายเหล่านี้ เขาเป็นอย่างนั้นมานับกัปนับมาแล้วกัลป์ "แต่เรื่องของจิตใจที่เราไม่รู้ไม่เห็นนี่สิ ก็เลยหลงความคิด หลงความเห็นของตน" จนกลายเป็นอุปาทาน ยืดมั่นถือมั่น นึกว่าของต่าง ๆ เหล่านั้นเป็นของดิบของดี

"ถ้าหากของเหล่านั้นเสียหายไป ก็เป็นเหตุดึงจิตใจเสียไปด้วย" จิตใจก็เลยพลอยเดือดร้อนวุ่นวาย ฉะนั้น "พระพุทธองค์เลยหาทางแก้อาการของจิต ไม่อยากให้ไปยืดถือในสิ่งเหล่านั้น" ให้ปล่อยวางว่า "เป็นธรรมดาของเขา" .. "

"วีระปฏิปทา มหาวีโร"
หลวงปู่ศรี มหาวีโร