พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...


ใจนี้มันถึงว่ามันจะหวั่นไหวไปมาเมื่อยังไม่รู้ธรรมของจริง
แต่มันก็ “ไม่สูญหาย” มันไม่ใช่ว่ามันแข็งหรือวัตถุต่างๆ
ถูกไฟเผาแล้วเป็นเถ้าเป็นถ่านไปเลยอย่างนั้นแปรสภาพเป็นอะไรเลยต่างๆ
ไม่ใช่หรอก...จิตนี้เป็นธรรมชาติที่ไม่แปรผันเป็นอย่างอื่น
เหมือนอย่างวัตถุอันเป็นรูปต่างๆหมู่นั้น
ถ้าหากว่ามันแปรสภาพไปอย่างนั้นแล้วบุคคลจะฝึกมันไม่ได้เลย
จะฝึกให้เข้มแข็งให้ตั้งมั่น จะละกิเลสก็ไม่ได้
ก็พูดง่ายๆว่าตายแล้วก็สูญไปนั่นล่ะไป๊

ถ้าเป็นอย่างว่านั่นก็ไม่ต้องมาทำความเพียรละกิเลสตัณหาอะไรแล้ว
ถ้าหากว่าตายแล้วก็สูญไป ดวงจิตก็สูญไป อย่างนี้นะ
...พระพุทธเจ้าก็ไม่มี ในโลกอันนี้นะ
ไม่มีใครจะมาสอนให้ใครละชั่วทำดี ไม่มีใครจะมาสอนให้ละชั่วทำดีต่อไปแล้ว
จะละชั่วทำดีไปเพื่ออะไรล่ะ เพราะว่าอะไรๆก็สูญไปหมด
อันนี้มันไม่เป็นอย่างนั้นนะ ..

มันมีอยู่แต่ว่ามันไม่มีรูปร่างเท่านั้นเองนะดวงจิตนี้นะ
แต่มันยังมีอยู่ แล้วบุคคลสามารถฝึกให้มันตั้งมั่นลงได้
เข้มแข็งได้ ละความโลภ ความโกรธ ความหลงอะไรได้
ละความรักความชังหมู่นี้ ถ้าฝึกให้มันเข้มแข็งแล้วมันละได้จริงๆนะ
เรื่องอย่างนี้นี่..มันเฉพาะตัวใครตัวเรา ผู้ใดทำผู้นั้นแหละ..รู้เอง