ผู้มุ่งความสงบนั้นน้อยเต็มที : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
...
วัดวาอารามเป็นรมณียสถาน เป็นสถานที่รื่นรมย์ในธรรม
ไม่ใช่สถานที่รื่นรมย์ในทางโลกเขา
เพราะฉะนั้นผู้ใดมาสู่สถานที่อรัญญิกาวาส คือ ที่อยู่ป่า
อย่างนี้แสดงว่า จิตใจน้อมไปในทางสงบ
ผู้ใดสนใจในงานบำเพ็ญบุญกุศลเกี่ยวกับมหรสพคบงันต่างๆ
นั่นแสดงว่า จิตอยู่ในขั้น "กามาวจรกุศล"
โดยปรารภกามคุณเป็นเหตุจึงทำบุญได้
ปรารภรูป เสียง กลิ่น รส เครื่องสัมผัส เป็นเหตุจึงทำบุญกุศลได้
อันนั้นท่านเรียกว่า "กุศลกามาวจร"
ทีนี้ผู้ที่บำเพ็ญบุญกุศล ไม่สนใจกับมหรสพคบงัน
เสียงอึกทึกครึกโครมต่างๆ มุ่งหน้าสู่ความสงบเป็นที่ตั้ง
อันนี้ท่านเรียกว่า เป็น "รูปาวจรกุศล" มุ่งพรากกายพรากกายของตน
ให้ห่างจากความรักความใคร่ในกามคุณ
"ทำจิตใจให้เป็นกลาง วางใจให้เป็นหนึ่ง"
ไม่ให้จิตเอียงไปข้างรักข้างชัง นี่นับว่าเป็นข้อปฏิบัติขั้นสูงขึ้นไป
ผู้ที่ศรัทธาไม่แรงกล้าพอสมควรนั้นทำไม่ได้
โดยเฉพาะเรื่องความยินดีในความสงบนี้มีน้อยเต็มทีนะ
ก็เพราะคนส่วนมากเพลิดเพลินมัวเมาอยู่แต่ในกามคุณ
ไม่อยากออกจากกาม ไม่เห็นโทษในกาม
ดังนั้นจึงไม่สนใจที่จะแสวงบุญในสถานที่สงบสงัด
ผู้ที่สนใจในการแสวงบุญในสถานที่สงบสงัดแล้ว
นับว่าเป็นผู้เห็นโทษเห็นภัยในสงสารนี้โดยเฉพาะการอยู่ร่วมกัน
การกระทบกระทั่งกันเบียดเบียนกัน หมู่นี้มันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อจริงๆ
สำหรับผู้สนใจทางแห่งความสงบ ไม่ปรารถนาเลย