"นายพรานคืนศีล" ตอนที่ ๕. "มนุสสธัมโม"
โดย หลวงปู่จันทา ถาวโร

๕. "มนุสสธัมโม"

.. พระพุทธเจ้าสอนให้งดเว้นทุจริตด้วยกาย วาจา ใจ "ให้ประกอบสุจริตด้วยกาย วาจา ใจ อยู่เป็นนิจ ชำระจิตให้ผ่องใส วิไลสุขสบาย มีพุทโธ ธัมโม สังโฆ เข้ามาฝังที่ใจ ใจมีแก้วทั้งสามฝังเข้าแล้ว ใจนั้นเบิกบานสำราญเลิศประเสริฐสุด" ใจนั้นไม่เกลือกกลั้วไปด้วยตมทั้งหลาย คือบาปกิเลสนั้น ก็จะมีวันที่จะผ่องใสพ้นไปได้

ดูก่อนนายพราน ..

"ทุวิชาโน ปะราภะโว" ผู้ปัญญาทราม ประพฤติชั่วช้าลามกด้วยกาย วาจา ใจ" นั่นแหละ ธรรมทั้งหลายของนักปราชญ์ไม่มี บริโภคกาม วัตถุกามอยู่เป็นนิจ จะต้องได้ประสบพบปะเหตุเภทภัยร้าย ต่อไปเบื้องหน้านะ

"สุวิชาโน ภะวัง โหติ" ผู้มีปัญญาดี ประพฤติดีด้วยกาย วาจา ใจ น้อมเอา "พุทโธ ธัมโม สังโฆ มาฝังไว้ที่ใจ นั่นแหละน้อมเอา ศีลธรรม คำสอนมาเป็นเครื่องประดับ" จะได้ประสบพบปะ ตั้งแต่สิ่งที่น่าปรารถนา

๑. มนุษย์สมบัติ จะได้สมบัติเป็นมนุษย์ต่อไป บาปชั่วช้าหมดไป
๒. สวรรค์สมบัติ ตัดเสียซึ่งทุกข์โทษภัยน้อยใหญ่ได้
๓. นิพพานสมบัติ ตัดเสียซึ่งวัฎฎทุกข์อันเกิด ๆ ดับ ๆ

"ธรรมทั้งหลายเหล่านี้ เป็นเครื่องกลั่นกรองกิเลสบาปกรรมชั่วช้าลามกไม่ให้มี" เป็นเครื่องตัดกระแสของวัฎฎสงสาร คือกิเลสนั้น เป็นเครื่องตักตวงเอาซึ่งกระแสของพระนิพพานเป็นที่ไปเบื้องหน้า อันนั้นแหละ จงตั้งใจนำไปประพฤติปฏิบัติ "จึงได้ชื่อว่า มนุสสธัมโม เป็นผู้มีธรรมเป็นเครื่องกลั่นกรองกิเลส" ไม่มีสิ่งใดดอกที่จะเสมอเหมือนธรรมของพระพุทธเจ้า อันนี้เป็นของดีเลิศประเสริฐแท้

นายพรานเมื่อฟังธรรม "จิตก็ผ่องแผ้วเบิกบานเลื่อมใส" เกิดมาชีวิตนี้ดีมากแล้วปฏิญานตน "น้อมเอา พุทโธ ธัมโม สังโฆ ศีล ๕" และศีลธรรมคำสอนทั้งหลายเข้ามาเป็นเครื่องปราบกิเลส เป็นเครื่องล้างบาป "ใจนั้นก็สงบเยือกเย็นสบายดี สนทนากันอย่างนั้นวันยังค่ำ ไม่ได้ไปเชิดเนื้อเบื่อปลาอะไรเลยวันนั้น" นายพรานได้ธรรมของดีแล้วก็กลับบ้าน ..

(มีต่อ ตอนที่ ๖. "มนุษย์ ๓ จำพวก/ภรรยาให้เอาศีลไปคืน")