"เจตนางดเว้น คือศีล"

" .. พระองค์ทรงสอนว่า "ศีลมีข้อเดียว มันอันเดียว คือเจตนางดเว้น" นั่นเป็นข้อสำคัญที่สุด

เราสมาทานศีลจะเป็นศีลห้า ศีลแปด ศีลสิบอะไรก็ตามเถอะ "ครั้นถ้าไม่มีเจตนาสักแต่ว่าพูดไปเฉย ๆ ว่า สมาธิยามิ ไปทุกข้อ แต่เจตนาที่จะงดเว้นในข้อนั้น ๆ ไม่มีมันก็สักแต่ว่าพูดไปเฉย ๆ ไม่รู้จักศีล" ว่าที่จบที่สุดอยู่ตรงไหนกัน

ส่วนศีลสองร้อยยี่สิบเจ็ด ก็เหมือนกัน "ที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติข้อ ๆ นั้น ก็เพราะเหตุที่พระภิกษุองค์นั้นทำผิด"

เหตุนั้นจึงว่า "ตัวเจตนานั้นเป็นข้อสำคัญ" ถ้าหากว่าเรามีเจตนาแล้ว มันก็หยุดเพียงแค่นั้นไม่ต้องทำผิดต่อไปอีก องค์นั้น ๆ ที่ทำผิดก็หมดเพียงแค่นั้น "เจตนาตัวเดียว ข้องดเว้นมีเจตนาตัวเดียวเท่านั้น" .. "

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี