"ได้แต่ถือเอาไว้"

" .. ถ้าหากได้ฟังธรรมแล้ว แต่ไม่นำมาปฏิบัติ "ก็เปรียบเสมือนว่า ได้เพียงเปลือกไม้เท่านั้น" ยังไม่ได้ลิ้มรสผลของมันว่า เปรี้ยวหรือหวานอย่างไร "การฟังธรรมโดยไม่นำมาปฏิบัติ" ก็เหมือนกับการ "ได้จับหรือถือผลไม้เท่านั้น ยังไม่ได้กิน ไม่ได้ลิ้มรส"

มันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร "เพราะได้แต่ถือเอาไว้ แต่ไม่รู้จักรสชาติ" หรือ ความเอร็ดอร่อยของมัน "จะรู้ได้จริงก็ต่อเมื่อได้ลองรับประทานผลไม้นั้นด้วยตนเอง"

ซึ่งเมื่อรู้รสด้วยตนเองแล้ว "ก็เป็นพยานในตัวเองได้" ถ้ายังไม่รู้เองเห็นเองอย่างนี้ ก็เท่ากับมีแต่พยานภายนอก "คือคนที่เขาให้ผลไม้ แล้วก็ไปเชื่อตามที่เขาว่า ซึ่งไม่ใช่ความเชื่อของตนเอง" .. "

"เหนือเวทนา"
พระโพธิญาณเถร (หลวงปู่ชา สุภัทโท)