ครั้นพระพุทธองค์เสด็จมาท่าสงบ
องค์คุลีมาลพานพบจึงประสงค์
จักหันเหจากมารดา "ฆ่าพระพุทธองค์"
อีกนิ้วเดียวก็ครบองค์พันพอดี

"วิษณุมนตร์" อวิชชาสรรมาหลอก
ที่แท้คือหนามยอกดวงจิตนี่
แม้จ่อมจมในโอฆะมหานที
กลับมองดูเป็นของดีที่น่าครอง

จึ่งรีบวิ่งเต็มฝีเท้าเฝ้าตามติด
ด้วยกุศลจึงมีฤทธิ์ดังผยอง
วิ่งไล่ล่าใครต่อใครที่ใจปอง
ไกลแค่ไหนก็ไม่ร้องเพราะชำนาญ

แต่ครั้งนี้แปลกออกไปให้แสนเหนื่อย
จนเหลือเร็วแค่งูเลื้อยน่าสงสาร
ไล่ล่าเหยื่อบนทางไกลแสนเชี่ยวชาญ
วิชามารงัดมาลวงบ่วงสำคัญ

สมณะใดหนาช่างกล้าเแกร่ง
ด้วยเรี่ยวแรงฤทธีขมีขมัน
โปรดหยุดก่อนสอนหน่อยน่าข้าคอยวัน
จะตามฝันให้เก่งกล้าน่าดูชม

พระพุทธองค์ทรงทราบดีวิถีจิต
องค์คุลีมาลยังมืดมิดไม่เหมาะสม
จะฆ่าเหยื่อให้ได้ใจโสมม
ด้วยโลภดุจอาจมวาดระบาย

พระจึงเปล่งสุรเสียงสำเนียงเรียบ
ว่า "หยุดแล้ว" สงบเงียบชวนกราบไหว้
ทรงตอบกลับท่านต่างหากยังตาลาย
หาหยุดได้ยังวิ่งตามความเบียดเบียน

ด้วยวิสัยอรหัตผลดลมืดมิด
ราวกับถูกสะกิดบ่งหนามเสี้ยน
ถามกลับไปถึงความหมายคล้ายนักเรียน
โปรดตอบหน่อยท่านเซียนคืออะไร

ก็ที่ข้ายังเห็นและเป็นอยู่
ที่มองดูไม่ขาดตอนจีวรไหว
ในเบื้องหน้าที่ข้าเห็นท่านเดินไป
จะว่าหยุดได้อย่างไรคิดให้ดี

พระพุทธองค์ตรัสกลับมาว่าหยุดแน่
หยุดส่ายแส่วางศาสตราฆ่าทุกที่
มือเปื้อนเลือดนั้นไซร้มือไม่ดี
หยุดสักทีจักฆ่าไปทำไมกัน

ด้วยบุญญาบารมีที่สร้างสม
องค์คุลีมาลขึ้นจากหล่มแห่งโมหัน
วางดาบลงไม่จำเป็นไม่สำคัญ
ก้มกราบกรานครั้งแล้วเล่าเข้าฝากตัว

เพราะไม่มีผู้เฉลยเคยมืดมิด
แต่วันนี้ขอตามติดหยุดความชั่ว
สัตว์ทั้งหลายทั้งมวลล้วนรักตัว
เลิกเมามัวเลิกหลงใหลไม่ไยดี

ขอฝากตัวตามท่านไปไม่หวนกลับ
วิษณุมนตร์ข้าลาลับแล้วครั้งนี้
ผู้มีค่าด้วย "ปาณาฯ" หาไม่มี
โดนกลับกลอกหลอกเป็นปีไม่สงกา

ร้อยแก้วหน่อยนะครับ ร้อยกรองไม่ครอบคลุม

องค์คุลีมาล(ผู้มีกำลังดุจช้างสารด้วยผลของกุศลบารมี) เคยชินกับการวิ่งไล่ล่าเหยื่อในระยะทางไกลๆ(และไม่พลาด เรื่องฝีมือยิ่งอยู่ในระดับ "นักฆ่าขั้นเทพ" ) แต่ครั้งนี้วิ่งไล่ตามพระพุทธองค์จนเหนื่อยทำได้อย่างดีที่สุดคือ ห่างจากเบื้องพระปฤษฎางค์เป็นระยะทางสามโยช(ในคาถาพาหุงฯ วรรคที่สอง ทาวันติโยชะนะปะถังคุลิมาละวันตัง ติแปลว่าสาม โย ก็ โยช อันนี้ฟังในวิทยุมาน่ะครับ) ในส่วนของบทสนทนาของพระพุทธองค์กับองค์คุลีมาลมีมากกว่าเท่านั้นนะครับ องคุลีมาลถูกหลอกมาอย่างไรพระพุทธองค์ทรงชี้แจงให้เห็นจริงได้หมด หาดูในกูเกิ้ลนะครับ เรื่องยังมีต่อไปอีกค่อนข้างยาวนะครับ ทั้งองค์คุลีมาลเสวยผลกรรมที่เคยทำมา ทั้งตอนที่เข้าเฝ้าพระพุทธองค์เพื่อกราบทูลว่า ไม่ไหวแล้ว(ก้อนหินหรือท่อนไม้ที่คนเขวี้ยงไปทางอื่นยังกระเด็นไปโดนเพราะผลแห่งอกุศลกรรมจากปาณาติบาต) แล้วพระพุทธองค์ตรัสให้ทนต่อไปเนื่องจากทำเขาไว้มากที่โดนนั่นแค่เล็กน้อยเท่านั้น ทั้งบรรลุอรหัตผลและตอนอธิษฐานจิตให้หญิงตั้งครรภ์คลอดได้ง่าย ตลอดจนวาจานุสรณ์ของท่านเมื่อบรรลุอรหัตผล ขอร่วมแต่งด้วยแค่นี้นะครับ ถ้าแต่งไม่ดีขออภัยด้วยครับ