"ลักษณะของผู้ปฏิบัติ"

" .. การฝึกจิตหรือการภาวนานี้ "ถ้าจิตสงบแล้ว เราจะออกจากเพื่อน ไม่อยากคลุกคลี เพื่อนมาหาก็รำคาญ" คนที่จิตยังไม่สงบจะชอบอยู่กันหลายคน พูดมากวุ่นวาย บางองค์จิตไม่อยู่ นึกถึงองค์นั้นก็ไปหา นึกถึงเรื่องนั้นก็ชวนคุย เป็นไปตามคำสั่งตามอาการของกิเลสตัณหา .. "ผู้ประพฤติปฏิบัติจริงอยู่กันร้อยสองร้อยก็ไม่มีเสียงคุย" .. "

หลวงปู่ชา สุภทฺโท