พระอาจารย์วิริยังค์ สิรินฺธโร
วัดธรรมมงคล เถาบุญญนนท์วิหาร
แขวงบางจาก เขตพระโขนง กรุงเทพฯ

ถึงว่าเราจะลำบากในการบำเพ็ญสมาธิ
ก็ได้ผลคุ้มค่า เรียกว่าคุ้มค่าเหลือที่จะคุ้ม
เพราะคนเรานั้นถ้าหากว่า จากชาตินี้
คือ ตายแล้วเราไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานทันทีนี่..
มันจะเกิดอะไรขึ้น ก็เกิดความเสียหายในชาติ
ในชาติของเรานี่ที่เกิดต่อไปมันกลายเป็นเช่นนั้นไป
มันเกิดความเสียหายอย่างมหาศาล เรียกว่า แก้ไม่ได้
เมื่อเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานก็ต้องอยู่เป็นสัตว์เดรัจฉานเป็นชาติๆ
มันก็เป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นแก่พวกเราชาวพุทธที่ได้พบพระพุทธศาสนา

เพราะฉะนั้นเมื่อเราพากันมาทำ "สมาธิ"
โอกาสที่จะได้ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานหรือนรกนั้น
เรียกว่า น้อยมาก หรือว่าปิดนรกได้เลย หรือว่าปิดอบายภูมิได้เลย
เพราะอะไร?..เพราะว่า เมื่อเวลาที่เราจะตายนั้น
ก็ "จิต" นี้เองที่จะออกจากร่าง ร่างกายอันนี้
ในเมื่อจิตนี้เตรียมที่จะออกจากร่าง ทุกอย่างที่มีอยู่จิตก็ต้องพร้อม
เรียกว่า เตรียมพร้อมชั่วระยะวินาทีเท่านั้นเอง จิตจะพร้อมหมดทุกอย่าง

สมาธิที่เราได้กระทำมาแล้ว จะเป็นสิบครั้งร้อยครั้ง
หรือจะเป็นกี่ครั้งก็ตาม ทำไว้ที่ไหน?..ก็ทำไว้ที่ใจของเรานี่เอง
เพราะฉะนั้นเวลาใจจะออกจากร่างไปนี้
สมาธิทั้งหมดมันก็เก็บเอาไปหมด ไม่มีอะไรเหลือ
เรียบ..เก็บเพรียบพร้อม เมื่อพร้อมแล้วในชั่ววินาทีนั่น
สมาธิย่อมจะต้องเกิดขึ้นกับเรา เมื่อสมาธิเกิดขึ้นกับเรา
เราก็ไม่ต้องไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน เราก็ไม่ต้องไปเกิดในอบาย

เรียกว่า ปิดได้แน่นอน เพราะว่าอะไร?
เพราะว่า เมื่อเราทำจิตนั้น เราก็ได้ทำและเราก็จำได้
ไม่มีการหลงลืม เรานั่งสมาธิกี่ครั้ง เราก็ไม่ได้ลืม
เรายังทรงจำอยู่ภายในจิตนั้น ไม่มีเวลาที่จะลืม
ใครจะมาทำให้ลืมก็ไม่ได้ อะไรจะมาทำให้ลืมก็ไม่ได้
อะไรจะมาพรากสมาธินี้ไปจากจิตก็ไม่ได้
เพราะอะไร เพราะว่า มันอยู่กับจิตอยู่แล้ว
เราทำแล้ว มันก็อยู่ในใจของเราอยู่แล้ว
มันจึงเรียกว่า ไม่มีอะไรมาพรากได้
จึงเรียกว่า สามารถที่จะปิดอบายภูมิได้

เพราะฉะนั้นจึงเป็นการคุ้มค่าจริงๆที่บุคคลทั้งหลาย
ได้พากันมีการเสียสละมาปฏิบัติความดีเหล่านี้ให้เกิดขึ้น