"...ความเจริญก้าวหน้านั้นมี ๒ ด้าน เพราะว่าชีวิตของเราประกอบไปด้วยองค์ร่วม ๒ ส่วน คือ กาย กับ ใจ
การเกิดของจิตใจนั้น จะต้องให้มีความหมาย เป็นการทำให้กุศลธรรม เกิดมีขึ้นในใจ ทำให้จิตใจแต่ละขณะที่เกิดขึ้น คือในขณะจิตหนึ่งๆนี้ มีกุศลธรรมเกิดขึ้น ถ้าทำได้อย่างนี้ ก็จะเป็นความเจริญงอกงามของจิตใจ เมื่อได้ความเจริญงอกงามของร่างกายและของจิตใจครบทั้ง ๒ ประการ ก็จะเป็นชีวิตที่สมบูรณ์โดยเฉพาะในระยะซึ่งชีวิตเจริญงอกงามมากขึ้นนั้น เราจะเห็นได้ว่า ในส่วนของร่างกายจะมีการเสื่อมโทรมลงไป ยิ่งในระยะปลายแล้ว ยิ่งมีความเสื่อม มองเห็นชัดมากขึ้น แต่สิ่งที่ทุกท่านจะทำได้ก็คือ ด้านจิต ด้านจิตนี้ เราสามารถทำให้เจริญงอกงามมากขึ้นๆ โดยไม่มีเสื่อม
เพราะฉะนั้น เมื่อชีวิตเจริญขึ้น ก็ควรจะเน้น ให้ความสำคัญแก่การที่จะบำรุงจิตใจให้เจริญงอกงามมากยิ่งขึ้น เพราะความเจริญงอกงามของจิตใจ จะทำให้ชีวิตนี้เป็นชีวิตที่มีค่า มีความหมายที่แท้จริง แม้ว่าร่างกายจะเปลี่ยนแปร เสื่อมโทรมไป ตามธรรมดาของธรรมชาติ เป็นไปตามหลักของพระไตรลักษณ์ แต่จิตใจที่เป็นไปตามพระไตรลักษณ์เหมือนกันนั่นแหละ กลับเจริญงอกงาม เป็นความเปลี่ยนแปรไปในทางที่ดีงาม คือในขณะที่ร่างกายเปลี่ยนแปรไปในทางเสื่อมโทรม แต่จิตใจกลับแปรเปลี่ยนไปในทางที่เจริญงอกงามยิ่งขึ้น
ยิ่งมีกุศลธรรมเกิดขึ้นบ่อย ก็งอกงามมากยิ่งขึ้น แล้วก็จะมีความสุขที่แท้จริง เพราะเป็นความสุขที่อิสระ ไม่ขึ้นต่อสิ่งปรุงแต่งภายนอก และก็จะเป็นชีวิตที่มีคุณค่าอย่างแท้จริง ดังที่พระพุทธเจ้าตรัสเรียกว่า เป็น อโมฆชีวิต คือชีวิตที่ไม่ว่างเปล่า เพราะมีสิ่งดีงามล้ำค่า คือกุศลธรรม เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา..."
