ถ้าเราไม่ได้เป็นพระแล้วเราจะปฏิบัติธรรมได้อย่างไร? การประพฤติ ปฏิบัติธรรมนั้นไม่จำเป็นจะต้องเป็นพระสงฆ์องค์เจ้าถึงจะปฏิบัติได้ เพราะว่ามนุษย์นั้นมีร่างกายสังขารเหมือนกัน ดังนั้นจึงปฏิบัติธรรมได้เหมือนกัน
   แล้วเราจะทำอย่างไร? ในชีวิตประจำวันของเรามีตื่น มีหลับ นี่ก็คือธรรมะ ว่าเรามีเกิด มีตาย แต่ในแต่ละวันเราจะทำอย่างไรให้มีประโยชน์ ในชีวิตแต่ละภพ แต่ละชาติของเราจะทำอย่างไรให้ได้บุญ อย่างแรกคือเราทำดี ๓ ประการ คือ
      ๑. คิดดี
      ๒. พูดดี
      ๓. ทำดี
   คิดดีของเราคือ ไม่โลภ ไม่พยาบาท และทำความคิดเห็นของเราให้ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม
   พูดดีของเราคือ ไม่พูดคำหยาบ ส่อเสียด ด่าว่าผู้อื่น เพ้อเจ้อ และพูดเท็จ พูดปด พูดไม่เป็นความจริง
   ทำดีคือ ไม่ฆ่าสัตว์ทั้งเดรัจฉาน มนุษย์ ไม่ลักทรัพย์ทั้งเล็กน้อย หรือใหญ่หลวง ไม่ประพฤติผิดในเมถุนกามกับผู้อื่นที่ไม่ใช่คู่ครองของเรา

   เมื่อเราทำดี ๓ ประการแล้วเราก็จะได้สิ่งที่ดีที่ประเสริฐกลับมา และเราไม่ควรลืม โอวาทของพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นเสมือนหัวใจของพระพุทธศาสนาคือ ละเว้นความชั่วทั้งปวง ทำความดี และทำจิตใจให้หมดจด

   อีกอย่างหนึ่งที่เราสามารถทำได้ในแต่ละวันคือ เอาจิตของเราอยู่กับตัวเราให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่าเอาไปไว้ที่อื่น อย่าเอาไปไว้ที่ข้างบ้านเมื่อเขาทะเลาะกัน อย่าไปอยากรู้อยากเห็นเรื่องของคนอื่น เอาจิตไว้กับตัวและทำให้รู้ให้เห็นในเรื่องของตนให้กระจ่าง อย่าเอาจิตไปไว้กับผู้อื่นเมื่อเขามานินทาผู้อื่นให้ฟัง พยายามเอาจิตไว้กับตัว ถ้าจำเป็นต้องฟังก็สักแต่ว่าฟัง อย่าเอาจิตไปฝักใฝ่ อย่าเอากายเราคือปากไปร่วมทำชั่วด้วยการนินทาผสมโรง

    เมื่อจิตของเราอยู่กับเราตลอดเวลา เราก็ไม่ต้องกลัวว่าผู้อื่นจะมาชักจูงเราไปเดินในทางที่ผิด เดินไปในทางที่มุ่งตรงสู่นรก อเวจี และ ทุกคติภูมิ