1. สหสฺสํ อปิ เจ วาจา 
อนตฺถปทสญฺหิตา 
เอกํ อตฺถปทํ เสยฺโย 
ยํ สุตฺวา อุปสมฺมติ ฯ100ฯ

คำพูดที่เหลวไหลไร้ประโยชน์ตั้งพันคำ 
ก็สู้คำพูดที่มีประโยชน์คำเดียวไม่ได้ 
เพราะฟังแล้วทำให้จิตใจสงบ

Better than a thounsand useless words 
Is one beneficial single word, 
Hearing which one is pacified.

2. สหสฺสํ อปิ เจ คาถา 
อนตฺถปทสญฺหิตา 
เอกํ คาถาปทํ เสยฺโย 
ยํ สุตฺวา อุปสมฺมติ ฯ101ฯ

บทกวีตั้งพันโศลก 
แต่ไร้ประโยชน์ 
ไม่เท่าบทกวีบรรทัดเดียว 
ที่ทำให้ผู้ฟังได้รับความสงบ

Better than a thounsand verses, 
Comprising useless words, 
Is one beneficial single line, 
Hearing which one is pacified.

3. โย จ คาถาสตํ ภาเส 
อนตฺถปทสญฺหิตา 
เอกํ ธมฺมปทํ เสยฺโย 
ยํ สุตฺวา อุปสมฺมติ ฯ 102 ฯ

บทกวีบรรยายธรรมบทเดียว 
ที่ทำให้ผู้ฟังได้รับความสงบ 
ประเสริฐกว่าบทกวีที่ท่องจำได้ตั้งร้อยโศลก 
แต่ไม่มีประโยชน์แม้แต่บทเดียว

Should one recite a hundred verses, 
Comprising useless words, 
Better is one single word of the Dhamma, 
Hearing which one is pacified.

4. โย สหสฺสํ สหสฺเสน 
สงฺคาเม มานุเส ชิเน 
เอกญฺจ เชยฺยมตฺตานํ 
ส เว สงฺคามชุตฺตโม ฯ103ฯ

ถึงจะรบชนะข้าศึกเป็นพัน ๆ ราย 
ก็ไม่นับเป็นยอดขุนพล 
แต่ผู้ที่เอาชนะจิตใจตน 
จึงเรียก "ยอดขุนพล" แท้จริง

Though one should conquer in battle 
A thounsand times a thounsand men, 
Yet should one conquer just oneself 
One is indeed the greatest victor.

5. อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย 
ยาจายํ อิตรา ปชา 
อตฺตทนฺตสฺส โปสสฺส 
นิจฺจํ สญฺญตจาริโน 
เนว เทโว น คนฺธพฺโพ 
น มาโร สห พฺรหฺมุนา 
ชิตํ อปชิตํ กยิรา 
ตถารูปสฺส ชนฺตุโน ฯ104-5ฯ

เอาชนะตนได้นั้นแล ประเสริฐ 
ผู้ที่ฝึกตนได้ ระวังระไวตลอดเวลา 
ถึงเทวดา คนธรรพ์ และพระพรหม 
ก็เอาชนะไม่ได้

Better indeed is it to conquer oneself, 
Neither a god nor a Gandharva 
Neither Mara nor Brahma 
Could turn into defeat the victory of one 
Who is self-madtered and self-controlled.

6. มาเส มาเส สหสฺเสน 
โย ยเชถ สตํ สมํ 
เอกญฺจ ภาวิตตฺตานํ 
มุหุตฺตมฺปิ ปูชเย 
ยญฺเจว วสฺสตํ หุตํ ฯ106ฯ

การบูชาท่านผู้ฝึกตน แม้เพียงหนึ่งครั้ง 
บังเกิดผลมหาศาล 
ยิ่งกว่าสละทรัพย์บูชายัญเดือนละพัน 
เป็นเวลาติดต่อกันถึงร้อยปี

Though, month after month with a thousand, 
One should sacrifice for a hundred years, 
Yet,if, only for a moment, 
One should honour the self-restrained, 
That honour, indeed, is better 
Than a century of sacrifice.

7. โย จ วสฺสสตํ ชนฺตุ 
อคฺคึ ปริจเร วเน 
เอกญฺจ ภาวิตตฺตานํ 
มุหุตฺจมฺปิ ปูชเย 
สา เยว ปูชนา เสยฺโย 
ยญฺเจ วสฺสสตํ หุตํ ฯ107ฯ

การบูชาท่านผู้ฝึกตนแม้เพียงครู่เดียว 
บังเกิดผลมหาศาล 
ยิ่งกว่าการบูชาไฟในป่า 
เป็นเวลาตั้งร้อยปี

Though one , for a century, 
Should tend the fire in the forest, 
Yet, if ,only for a moment, 
He should honour the self-restrained, 
Thai honour,indeed,is better 
Than a century of sacrifice.

8. ยงฺกิญฺจิ ยิฎฺฐํ ว หุตํ ว โลเก 
สํวจฺฉรํ ยเชถ ปุญฺญเปกฺโข 
สพฺพมฺปิ ตํ น จตุภาคเมติ 
อภิวาทนา อุชุคเตสุ เสยฺโย ฯ108ฯ

ไม่ว่ายัญชนิดไหน ที่ผู้ใคร่บุญพึงบูชาตลอดปี 
การบูชายัญนั้นมีค่าไม่เท่าหนึ่งในส่ของการยกมือไหว้ 
ท่านผู้ปฏิบัติตรงตามอริยมาาคแม้เพียงครั้งเดียว 
การไหว้บุคคลเช่นนั้นประเสริฐกว่าเป็นไหน ๆ

Whatever oblationnns and sacrifices 
One might offer for a year, 
Seeking merit thereby, 
All that is not worth a single quarter 
Of homage towards the upright 
Which is far more excellent.

9. อภิวาทนสีลิสฺส 
นิจฺจํ วุฑฺฒาปจายิโน 
จตฺตาโร ธมฺมา วฑฺฒนฺติ 
อายุ วณฺโณ สุขํ พลํ ฯ109ฯ

ผู้กราบไหว้ อ่อนน้อมถ่อมตัว 
ต่อผู้ใหญ่เป็นนิจศีล 
ย่อมเจริญด้วยคุณธรรมสี่ประการคือ 
อายุ ชื่อเสียง สุข และกำลัง

For one who is in the habit of 
Ever honouring and respecting the elders, 
Four qualities increase; 
Loong life,Fame, happiness and strength.

10. โย จ วสฺสสตํ ชีเว 
ทุสฺสีโล อสมาหิโต 
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย 
สีลวนฺตสฺส ฌายิโน ฯ110ฯ

ผู้มีศีล มีสมาธิ 
ประเสริฐกว่าชีวิตตั้งร้อยปี 
ของคนทุศีล ไร้สมาธิ

Though one should live a hundred years, 
Without conduct and concentration, 
Yet,better is a single day's life 
Of one who is moral and meditative.

11. โย จ วสฺสสตํ ชีเว 
ทุปฺปญฺโญ อสมาหิโต 
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย 
ปญฺญวนฺตสฺส ฌายิโน ฯ111ฯ

ผู้มีปัญญา มีสมาธิ 
มีชีวิตอยู่วันเดียว 
ประเสริฐกว่าชีวิตตั้งร้อยปี 
ของผู้ทรามปัญญา ไร้สมาธิ

Though one shold live an hundred years, 
Without wisdom and concentration, 
Yet, better is a single day's life 
Of one who is wise and meditative.

12. โย จ วสฺสสตํ ชีเว 
กุสีโต หีนวีริโย 
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย 
วีริยํ อารภโต ทฬฺหํ ฯ112ฯ

ผู้มีความเพียรมั่นคง 
มีชีวิตอยู่วันเดียว 
ประเสิรฐกว่าชีวิตตั้งร้อยปี 
ของผู้เกียจคร้าน ไร้ความเพียร

Though one should live a hundred years, 
Sluggish and inactive 
Yet,better is a single day's life 
Of one who intensely exerts himself.

13. โย วสฺสสตํ ชีเว 
อปสฺสํ อุทยพฺพยํ 
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย 
ปสฺสโต อุทยพฺพยํ ฯ113ฯ

ผู้พิจารณาเห็นความเกิด-ดับแห่งสังขาร 
มีชีวิตอยู่วันเดียว 
ประเสริฐกว่าชีวิตตั้งร้อยปี 
ของผู้ไม่พิจารณาเห็น

Better is a single day;s life of one 
Who discerns the rise and fall of things 
Than a hundred years'life of one 
Who is not comprehending.

14. โย จ วสฺสสตํ ชีเว 
อปสฺสํ อมตํ ปทํ 
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย 
ปสฺสโต อมตํ ปทํ ฯ114ฯ

ผู้พบทางอมตะ 
มีชีวิตอยู่วันเดียว 
ประเสริฐกว่าชีวิตตั้งร้อยปี 
ของผู้ไม่พบ

Better is a single day's life of one 
Who sees the Deathless 
Than a hundred years's life of one 
Who sees not that state.

15. โย จ วสฺสสตํ ชีเว 
อปสฺสํ ธมฺมมุตฺตมํ 
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย 
ปสฺสโต ธมฺมมุตฺตมํ ฯ115ฯ

ผู้เห็นพระธรรมอันประเสริฐ 
มีชีวิตอยู่วันเดียว 
ประเสริฐกว่าชีวิตตั้งร้อยปี 
ของผู้ไม่เห็น

Better is a single day's life of one 
Who understands the truth sublime 
Than a hundred years's life of one 
Who knows not that truth, so high.