๑. อภูตวาที นิรยํ อุเปติ 
โย วาปิ กตฺวา น กโรมีติ จาห 
อุโภปิ เต เปจฺจ สมา ภวนฺติ 
นิหีนกมฺมา มนุชา ปรตฺถ ฯ ๓๐๙ ฯ

คนที่พูดเท็จเสมอ กับคนที่ทำแล้ว 
พูดว่า "ฉันไม่ได้ทำ" ตกนรกเหมือนกัน 
มนุษย์สองจำพวกนั้น ตายไปแล้ว 
มีกรรมชั่วเหมือนกัน ในโลกหน้า

He who always lies goes to hell 
And he who denies what he has done. 
These tow, the men of base actions, 
Share the same destiny in the world to come.

๒. กาสาวกณฺฐา พหโว 
ปาปธมฺมา อสญฺญตา 
ปาปา ปาเปหิ กมฺเมหิ 
นิรยฺ เต อุปปชฺชเร ฯ ๓๐๗ ฯ

คนนุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์มีเป็นจำนวนมาก 
ที่ประพฤติชั่ว ไม่สำรวม 
คนชั่วเหล่านั้นย่อมตกนรก 
เพราะกรรมชั่ว

Clad in the yellow robes, 
Ill-behaved and uncontrlooed, 
By evil deeds, those evil ones, 
Shall go to the realm of woe.

๓. เสยฺโย อโยคุโฬ ภุตฺโต 
ตตฺโต อคฺคิสิขูปํโม 
ยญฺเจ ภุญฺเชยฺย ทุสฺสีโล 
รฏฺฐปิณฺฑํ อสญฺญโต ฯ ๓๐๘ ฯ

คนทุศีล ไม่สำรวม 
กลืนก้อนเหล็กแดงที่ลุกเป็นไฟ 
ยังดีเสียกว่าบริโภคข้าว 
ที่ชาวบ้านถวาย

Better for an immoral 
And uncontrlled person 
To eat a red-hot and flaming ball 
Than to eat the alms of people.

๔. จตฺตาริ ฐานานิ นโร ปมตฺโต 
อาปชฺชตี ปรทารูปเสวี 
อปุญฺญลาภํ น นิกามเสยฺยํ 
นินฺทํ ตตียํ นิรยํ จตุตฺถํ ฯ ๓๐๙ ฯ

คนที่มัวเมา ผิดเมียท่านเป็นนิตย์ 
ย่อมได้รับเคราะห์ร้าย สี่สถานคือ 
หนึ่งได้รับบาป สองนอนไม่เป็นสุข 
สามเสียชื่อเสียง สี่ตกนรก

Four misfortunes befll that man 
Who, heedless, courts the neighbour's wife: 
Aczuisition of demerit is acquired by him, 
He has a bad sleep at night, 
Ill-repute he, thirdly, gains, 
And hell, fourthly, he attains.

๕. อปุญฺญลาโภ จ คตี จ ปาปิกา 
ภีตสฺส ภีตาย รตี จ โถกิกา 
ราฃา จ ทณฺฑํ ครกํ ปเณติ 
ตสฺมา นโร ปรทารํ น เสเว ฯ ๓๑๐ ฯ

สถานหนึ่ง ได้บาป 
สถานสอง ได้ภพชาติชั่วร้ายในอนาคต 
สถานสาม ทั้งคู่มีสุขชั่วแล่นแต่สะดุ้งใจเป็นนิตย์ 
สถานสี่ พระราชาย่อมลงโทษอย่างหนัก 
เพราะฉะนั้น จึงไม่ควรผิดภริยาของคนอื่น

There is a gain of demerit and evil destiny, 
Brief is the joy of frightened couple, 
And the king imposes heavy punishment. 
Therefore let no man commit adultery.

๖. กุโส ยถา ทุคฺคหิโต 
หตฺถเมวานุกนฺตติ 
สามญฺญํ ทุปฺปรามฏฺฐํ 
นิรยายูปกฑฺฒติ ฯ ๓๑๑ ฯ

หญ้าคา ที่จับไม่ดี 
ย่อมบาดมือได้ ฉันใด 
พรหมจรรย์ที่ประพฤติไม่ดี 
ย่อมลากลงสู่นรก ฉันนั้น

As Kusa grass when wrongly grasped 
Cuts the seizing hand, 
So a recluse's life when wrongly handled 
Drags one to hell.

๗. ยงฺกิญฺจิ สิถิลํ กมฺมํ 
สงฺกิลิฏฺฐญฺจ ยํ วตํ 
สงฺกสฺสรํ พฺรหฺมจริยํ 
น ตํ โหติ มหปฺผลํ ฯ ๓๑๒ ฯ

ทำอะไรหละหลวม 
มีข้อวัตรปฏิบัติเศร้าหมอง 
ประพฤติพรฟมจรรย์ โดยไม่เต็มใจ 
ไม่เป็นไปเพื่อผลอันไพศาล

An act loosely performed, 
A vow corruptly observed, 
A Holy Life unwillingly lived- 
This yields not much fruit.

๘. กยิรา เจ กยิราเถนํ 
ทฬฺหเมนํ ปรกฺกเม 
สถิโล หิ ปริพฺพาโช 
ภิยฺโย อากิรเต รชํ ฯ ๓๑๓ ฯ

ถ้าจะกระทำ ก็จงกระทำจริงๆ 
และพยายามมั่นคงจริงๆ 
เพราะเพศบรรพชิตที่หละหลวม 
รังแต่จะเกลี่ยธุลีคือกิเลสใส่ตัว

Let one do with all one's might 
What ought to be performed. 
A loose monastic life stirs up 
The dust of passions all the more.

๙. อกตํ ทุกฺกฏํ เสยฺโย 
ปจฺฉา ตปฺปติ ทุกฺกฏํ 
กตญฺจ สุกตํ เสยฺโย 
ยํ กตฺวา นานุตปฺปติ ฯ ๓๑๔ ฯ

ความชั่ว ไม่ทำเสียเลยเป็นดี 
ทำแล้วย่อมเดือดร้อนภายหลัง 
มาทำความดีกันดีกว่า 
ทำแล้ว ไม่เดือดร้อน

Better left undone is an evil deed, 
For it torments one afterwards. 
Better done is a wholesome deed, 
After doing which one feels no remorse.

๑๐. นครํ ยถา ปจฺจนฺตํ 
คุตฺตํ สนฺตรพาหิรํ 
เอวฺ โคเปถ อตฺตานํ 
ขโณ โว มา อุปจฺจคา 
ขณาตีตา หิ โสจนฺติ 
นิรยมฺหิ สมปฺปิตา ฯ ๓๑๕ ฯ

เธอจงป้องกันตนให้ดีเหมือนเมืองชายแดน 
ที่เขาป้องกันแข็งแรงทั้งภายในภายนอก 
เธออย่าปล่อยโอกาสให้ล่วงเลยไปเปล่า 
เพราะผู้ที่พลาดโอกาสเมื่อตกนรกย่อมเศร้าโศก

Just as a border city 
Is well-guarded within and withourt, 
Even so do you guard yourselves. 
Do not let slip this opportunity. 
For those missing the opportunity grieve, 
Having been consigned to hell.

๑๑. อลชฺชิตาเย ลฺชชนฺติ 
ลชฺชิตาเย น ลชฺชเร 
มิจฺฉาทิฏฺฐิสมาทานา 
สตฺตา คจฺฉนฺติ ทุคฺคตึ ฯ ๓๑๙ ฯ

ละอายในสิ่งที่ไม่ควรละอาย 
ไม่ละอายในสิ่งที่ควรละอาย 
ผู้ที่มีความเห็นผิดอย่างนี้ 
ย่อมไปสู่ทุคติ

Of what is not shameful they are ashamed, 
But of the shameful they are not ashamed. 
Embracing false views as such, 
Those beings go to a woeful realm.

๑๒. อภเย ภยทสฺสิโน 
ภเย จ อภยทสฺสิโน 
มิจฺฉาทิฏฺฐิสมาทานา 
สตฺตา คจฺฉนฺติ ทุคฺคตึ ฯ ๓๑๗ ฯ

สิ่งที่ไม่น่ากลัว เห็นว่าน่ากลัว 
สิ่งที่น่ากลัว กลับเห็นว่า ไม่น่ากลัว 
ผู้ที่มีความเห็นผิดอย่างนี้ 
ย่อมไปทุคติ

What is not to be feared they fear, 
What is fearsome they fear not. 
Embracing false views as such. 
Those beings go to a woeful fealm.

๑๓. อวชฺเช วชฺชมติโน 
วชฺเช จ อวชฺชทสฺสิโน 
มิจฺฉาทิฏฺฐิสมาทานา 
สตฺตา คจฺฉนฺติ ทุคฺคตึ ฯ ๓๑๘ ฯ

สิ่งที่ไม่มีโทษ เห็นว่ามีโทษ 
สิ่งที่มีโทษ กลับเห็นว่าไม่มีโทษ 
ผู้ที่มีความเห็นผิดอย่างนี้ 
ย่อมไปสู่ทุคติ

They think there is harm where there is none, 
And they do not see where harm exists. 
Embracing false views as such, 
Those beings go to a woeful realm.

๑๔. วชฺชญฺจ วชฺชโต ญตฺวา 
อวฺชชญฺจ อวชฺชโต 
สมฺมาทิฏฺฐิสมาทานา 
สตฺตา คจฺฉนฺติ สุคฺคตึ ฯ ๓๑๙ ฯ

เห็นโทษ เป็นโทษ 
เห็นถูก เป็นถูก 
ผู้ที่มีความเห็นชอบเช่นนี้ 
ย่อมไปสู่สุคติ

Perceiving wrong as wrong. 
Perceiving right as right, 
Beings of such right views 
In a blissful realm arise.